— Распавядзіце, калі ласка, што Вы ведалі пра конкурс "Міс СССР" да таго моманту, як прынялі рашэнне ў ім удзельнічаць?
— Я ведала вельмі няшмат: толькі тое, што Маша Калініна - жывая, рухомая, чароўная, запамяталася мне сваёй усмешкай, - стала першай каралевай савецкага конкурсу прыгажосці.
— Як праходзіў выбар удзельніцы ад БССР на гэты конкурс?
— На конкурс "Панна Белая Русь" у Мінску сабраліся самыя прыгожыя дзяўчаты Беларусі - Міс гарадоў. Я была "Міс Віцебску 1989".
— Ці была ў Вас напярэдадні конкурсу падрыхтоўка (дэфіле, харэаграфія і г.д.)?
— Безумоўна. Апроч выбару самай прыгожай дзяўчыны, конкурс - гэта шоу, спектакль. І нават калі ў першых конкурсах не было "накатанага меню", то першым чынам было жаданне арганізаваць пышнае і дзіўнае свята. І, вядома, дзяўчаты адпрацоўвалі і выхады, і танцы, і касцюмы.
— Як падбіраліся ўборы для конкурсных дэфіле? Магчыма, адзенне прадастаўлялі вядомыя ў той час дызайнеры?
— Нажаль, слова "дызайн" у той час было вядома настолькі ж, наколькі і слова "маркетынг", а значыць ледзь. Адзіны "дызайнер" гэтага часу - Слава Зайцаў, і мода тым часам толькі зараджалася. Касцюмы выбіраліся з прапанаваных ці ствараліся самімі дзяўчатамі.
— Свой вобраз Вы выбіралі самастойна, ці працавалі прафесійныя стылісты?
— У тыя часы стылістаў проста-проста не было. Маім "персанальным стылістам" была мая мама. У нашай сям'і жанчыны заўсёды штосьці стваралі. Падчас рэвалюцыі 17-га года (Кастрычніцкая рэвалюцыя 1917 года ў Расіі – заўв. рэд.) мая прабабуля, якая страціла мужа, з двума маленькімі дзецьмі на руках, па прычыне прыналежнасці да высокага саслоўя была выслана са сваіх маёнткаў. Без права ўезду ў вялікія гарады, дзе яна магла б выкарыстоўваць сваю выдатную адукацыю і веды моў, мая прабабуля павінна была знайсці магчымасць пракарміць сябе і дзяцей. Тады яна перакроіла свае кашміравыя паліто на цудоўныя жаночыя капялюшыкі... Бабуля таксама цудоўна гатавала і шыла... І цяпер мая мама цудоўна гатуе, цудоўна малюе і цікава піша. Яна магла б стаць выдатным дызайнерам адзежы: у яе рэдкае прадчуванне моды і дакладнае адчуванне прапорцыі. Але гэта прафесія не існавала - яна стала выдатным інжынерам і стварала сваю адзежу, калі выдавалася вольная хвілінка. Дом заўсёды быў перапоўнены тканінамі – шаўкамі, аксамітам, футрам... Па выхадных днях без перапынку цвыркала швейная машынка. Ледзь скончыўшы адну рэч, мама ўжо зноў прымярала, падшпільвала і драпіравала на плячы чарговы струмень. Вядома ж, мая конкурсная сукенка была распрацавана яе рукамі.
— У якой атмасферы праходзіў конкурс "Міс СССР 1990"?
— Гэта было вельмі прафесійна, сур'ёзна і спартыўна. Тры тыдні мы жылі ў комплексе адпачынку ў Срэбным Боры, пад Масквой. Наведвальнікам уваход быў забаронены, тэрыторыя ахоўвалася. З намі займаліся спартыўныя трэнеры і харэографы: два гадзіны спорту і два гадзіны рэпетыцый выхадаў на сцэну.
на фота: Маша Кежа на конкурсе прыгажосці "Міс СССР 1990"
— Ці адчулі Вы на гэтым конкурсе наступленне эпохі "хвацкіх 90-х"?
— Не, яна яшчэ не пачалася.
— На ўсесаюзным конкурсе прыгажосці Вы прадстаўлялі БССР. Вы неяк падавалі беларускі каларыт, культуру?
— Ні ў чым... Тыповай знешнасці заходняй славянкі (тут і далей па тэксце Маша мае на ўвазе беларусак, але паводле "Беларускай энцыклапедыі" ў 18 т. Т.14 Мн., 2002, беларусы адносяцца да ўсходняй групы славян – заўв. рэд.) было цалкам дастаткова – невялікая галава, высокі рост, вузкі склад, светлыя валасы і блакітныя вочы казалі самі за сябе.
— Якія абавязкі і абмежаванні былі ў пераможцы пасля ўручэння кароны?
— На працягу года пераможца конкурсу павінна была прадстаўляць краіну ў дабрачынных акцыях, удзельнічаць у мерапрыемствах, арганізаваных фундатарамі конкурсу, і не папраўляцца на 10 кг (жартую)...
— Якія перспектывы адкрыліся для пераможцы "Міс СССР"?
— Меншыя, чым для "Міс Расія" зараз (смяецца). Але, напрыклад, афармляўся замежны пашпарт, у які ставілася віза на права выезду з краіны.
— Як паўплывала перамога ў гэтым конкурсе на Ваша далейшае жыццё?
— Конкурс адкрыў для мяне межы, прынёс паездкі, знаёмствы, прадаставіў шматлікія магчымасці спазнаць новае і знайсці любімую справу.
— Як Вы цяпер ставіцеся да свайго рэдкага і, з пункту гледжання 21 стагоддзя, незвычайнага тытулу - "Міс СССР"?
— Гэта падзея стала яркім і цудоўным завяршэннем дзяцінства, і канцом выдатнай эпохі.
— Ці маеце зносіны Вы з іншымі ўдзельніцамі "Міс СССР 1990", ці, можа быць, ведаеце, як склаўся ў іх лёс?
— Так, я маю зносіны з некалькімі дзяўчатамі. Нядаўна знайшлася Алёна Балабанава - "Міс Казахская ССР". Яна стала цудоўным дзіцячым фатографам. Вельмі люблю яе працы!
— Вас калі-небудзь запрашалі ў журы конкурсаў прыгажосці?
— "Міс Швейцарыя", "Міс Расія"... Але, права, цяпер мяне запрашаюць усё больш і больш у Парыжы чытаць лекцыі аб маёй працы, запрашаюць у дырэкцыі журы для прыняцця дыпломаў маладых дызайнераў. Ці проста я працягваю ствараць калекцыі аксесуараў вядомым французскім дамам – і гэта мне падабаецца нашмат больш.
— Вам, як гледачу, цікавыя сучасныя конкурсы прыгажосці?
— Вядома. Прыгажосць прыцягвае ўсіх (смяецца).
— Па Вашым меркаванні, ці трэба дзяўчатам удзельнічаць у падобных змаганнях?
— Я раю ўдзельнічаць ва ўсіх конкурсах, якія могуць зацікавіць, бо кожны раз гэта і спаборніцтва, і магчымасць устаць на новую прыступку, узнесціся на іншы ўзровень.
— Як Вы лічыце, якімі знешнімі дадзенымі і якасцямі павінна валодаць пераможца сучаснага конкурсу прыгажосці?
— Яны адзіныя ва ўсе часы. Спалучэнне прыгажосці, абаяння і розуму шануюцца ўсімі народамі.
— Ці праўда, што "прыгажэйшыя на свеце - беларускія дзяўчаты"?
— Так, заходніх славян адносяць да аднаго з самых прыгожых народаў свету.
— У сваім жыцці Вы абралі прафесію дызайнера. Што падпіхнула Вас да гэтага?
— Сямейныя традыцыі, як Вы ўжо зразумелі, вельмі моцна развітае адчуванне прыгажосці і жаданне зрабіць жыццё людзей больш радасным.
— Чаму Вы вырашылі працаваць над дызайнам сумак?
— Я люблю скуру, адчуванне пад пальцамі шаўкавістага, цудоўна выпрацаванага матэрыялу, незвычайную глыбіню колеру і гэту, вельмі складаную, гульню пошуку прапорцыі: суадносіны з таўшчынёй ці, наадварот, з тонкасцю абранага матэрыялу. Бо проста-проста змена на дзве дзясятых міліметра таўшчыні скуры, не кажучы ўжо пра пераход з лёгкаграннай фактуры на гладкую, панясе за сабой і змену знешняга ўспрымання сумкі.
— Як уплывае на Вашу творчасць месца пражывання - сталіца сусветнай моды?
— У мяне развілося тое самае адчуванне моды, якім валодае мая мама. Мне не трэба глядзець, што носяць. Я ведаю, што будуць насіць праз паўтара-два гады. Парыж збірае ў сабе таленты свету, і заўсёды цікава падзяліць нашы дызайнерскія знаходкі ці прадчуванне новага з сабратамі па працы.
фота: Ivan Franchet
— Ці плануеце Вы распрацоўваць дызайн адзежы, абутку?
— Мне б вельмі хацелася, але патрэбныя вялікія фінансавыя ўкладанні, і пакуль іх няма. Я развіваю цяперашні накірунак - сумкі і калекцыі кашалькоў для мужчын і жанчын - саматугам.
— У Беларусі можна набыць сумкі Masha Keja?
— Так, у адным з магазінаў у Мінску. Гаспадыня магазіна - Таццяна проста заразіла мяне сваёй энергіяй! Гэта жанчына дзеяння і таленту! Знатакі моды знойдуць у яе магазіне найцікавыя мадэлі адзежы і аксесуараў.
— Вы знаёмыя з беларускай модай?
— Ледзь-ледзь.
— Як Вы думаеце, ці хутка з'явіцца на подыуме Тыдня высокай моды ў Парыжы калекцыя беларускага дызайнера?
— Я вельмі спадзяюся, што гэта адбудзецца вельмі хутка.
— Ці лічыце Вы сябе беларускім дызайнерам?
— Калі глядзець па пашпарце, то напалову. Калі казаць пра вопыт працы і атрыманых ведах, то на пяць працэнтаў (смяецца).
— Вы бываеце ў Беларусі? Калі так, то якая розніца ў модных густах беларусак і францужанак?
— Напэўна, самая вялікая розніца – гэта ў якасці матэрыялу і кроя. Калі не вельмі добры крой адзежы выдатна карэктуецца станістай выправай і прыгожым целам, то аксесуары, нажаль, першымі даюць ведаць пра густ, ці аб грашовым прыбытку ўладальніка. Беларускі абутак не вельмі добра пашыты, пра сумкі і казаць не даводзіцца.
— Ці ёсць у Вашым гардэробе што-небудзь з таго, што вырабляюць прадпрыемствы Беллегпрама?
— Я вельмі люблю беларускі лён – абрусы, пакрывалы для ложка.
— Вы можаце даць рэкамендацыі жанчынам, чым трэба кіравацца пры падборы аксесуараў да свайго ўбору?
— Трэба мець некалькі сумак. Мяккія буйныя формы сумак добра суправодзяць джынсы і паўспартыўны тып адзежы (назавём яго "загарадны стыль"). У моду вяртаюцца "цвёрдыя сумкі" - так мы завём сумкі прастакутнага пашыву. Гэты тып аксэсуараў добра дапоўніць касцюм, спадніцу, сукенку. Гэты стыль назавём "гарадскім стылем" - ён самы прыдзірлівы і патрабуе адмысловай увагі і высокай якасці. Затым неабходны дадатак да вячэрняга выхаду, рэстарану – гэты стыль мы завём "кактэйль". І ідэальная "кактэйльная" сумка – гэта "клатч", "мінадзьер" ці проста невялікага памеру "цвёрдая сумка".
Каб выглядаць годна, першым чынам вызначыце свой стыль адзежы - "загарадны", "гарадскі" ці "кактэйль". Затым у адпаведнасці са стылем падбярыце адпаведны аксесуар. Я дала вельмі спрошчаную формулу, але яна добра працуе. Калі Вы перамешваеце стылі – гэта завуць безгустоўшчынай.
І калі ўжо які гаворыцца пра аксесуары, калі ласка, дазвольце сабе купіць адну якасную рэч – сумку. Танненькая сукенка будзе вельмі міла сядзець на цудоўнай фігурцы, але сумку адкарэкціраваць нельга. Танная рэч бачная здалёку, і Вас ацэняць па вышыні якасці Вашага аксесуара. Таму пачніце з адной сумкі, але з якаснай скуры.
фота: Ivan Franchet
— Ці памяняліся Вашы густы пры выбары адзежы, абутку, аксесуараў для сябе з часоў перамогі ў "Міс СССР 1990"?
— Што Вы, вядома! Хіба можна судзіць пра густы ў 17 гадоў і 40 гадоў?!
— Як Вы думаеце, якой будзе еўрапейская мода праз сто гадоў?
— Новыя вытворчыя працэсы паўплываюць на моду і прывядуць да хуткай недарагой вытворчасці рэчаў першай неабходнасці. Натуральная сыравіна і скура паднімуцца яшчэ больш у кошце, стануць рэдкімі і, такім чынам, вельмі дарагімі... Мы жывём у вельмі добры перыяд, таму давайце будзем атрымліваць асалоду ад гэтага моманту і песціць і сябе, і нашых сяброў.