Шылі з адной ці дзвух полак ільнянога палатна, мацавалі на таліі завязкамі ці матузком. Памеры розныя, пераважна 30-35 см шырынёй, 50-80 см даўжынёй і заўсёды на 10-15 см карацей за спадніцу. Святочныя фартухі багата аздаблялі натыканнем, вышыўкай, карункамі, фальбонамі, часам запрасоўвалі ў складкі. Звычайна каларыстычная гама, стылістыка арнаменту адпавядалі характару аздаблення кашулі. Найбольш пашыраны гарызантальныя палосы чырвонага ці чырвона-чорнага геаметрычнага арнаменту, які паступова пераходзіў ад нізу да гладкага поля верху, кампанаваўся ўзорыстымі паскамі па ўсёй даўжыні; ніжні край канчаўся карункамі, фальбонамі, мохрыкамі. У першай палове 20 ст. пашыраны фартухі з каляровага ўзорыстага паркалю, аздобленнага нашыўкамі стужак. У наш час традыцыйна фартухі носяць некаторыя пажылыя жанчыны (пераважна на Палессі і ў Падняпроўі). М.Ф.Раманюк [1]
фартух
паясная адзежына, якую надзявалі на спадніцу; састаўная частка народнага касцюма беларускіх жанчын; называюць таксама запаска, затулка [1]
апошняе абнаўленне: 27.07.2014
матэрыял падрыхтаваны: mod-no.com
у матэрыяле выкарыстана літаратура:
аўтар: [1] "Беларуская энцыклапедыя" у 18 т. - Мн.: БелЭн, 1996
