Андаракі шылі з тонкага ўзорнага сукна ці паўсукна дамашняй вытворчасці. Найбольш распаўсюджаным узорам быў тканы геаметрычны арнамент у клетку ("у шашкі"), калі на чырвоным, сінім, чорным фоне стасаваліся, перакрыжоўваючыся паміж сабой, вузкія палоскі вішнёвага, зялёнага, блакітнага, чорнага і іншых колераў. ... Даволі шыкоўна выглядалі гафрыраваныя андаракі; з гэтай мэтай іх акуратна складвалі "ў гармонік", атпарвалі, кладучы на яго загорнуты ў ручнік гарачы хлеб, пасля — прэсавалі. У Падняпроўі распаўсюджанымі былі андаракі, што сшываліся з безрукаўкай (ліфам), утвараючы адзіную канструкцыю (саян). У адрозненне ад звычайнай (аднатоннай) спадніцы андарак часцей ужываўся як святочнае адзенне; у народным ужытку сустракаўся амаль да сярэдзіны 20 ст. В.С.Цітоў [2]
на фота: фальклорная група "Купалінка". Выступленне артыстак у андараках
фота: Раман Леановіч